Bir Öğle Vakti...

Konu: Bir Öğle Vakti... Perş. Ağus. 26, 2010 2:35 pm

Go-Nara Saray Girişindeki surlardan gözünü kısmış bir şekilde Tokyo'yu seyrediyordu ve kaderindeki talihsizliği...Yakında "Oda Klanı" askerleriyle buraya gelip Tokyo'yu yıktığını ve kızını öldürdüklerini hayal edebiliyordu, Halkını kaybetmişti,imparatorluğu kaybetmişti,ailesinide kaybetiğini düşünüyordu ancak kızını ailesinden kalan son kişiydi, onuda kaybetmek istemiyordu zaten onurunuda kaybetmişti askerlerinin ve hatta hizmetçilerin bile kendisine saygı duymadığını ve arkalarından güldüğünü düşünüyordu. Ancak böyle bir zamanda birde onlarla uğraşamazdı, göz ucuyla nöbetçi askerlere baktı onların bile ne kadar ciddi olsalar bile gözlerindeki umutsuzluğu farkedebiliyordu.

Konu: Geri: Bir Öğle Vakti... Perş. Ağus. 26, 2010 2:59 pm

Kordorda tek başıma yürüyordum. Babam tek başına dışardaydı. Ynaında askerler vardı. Camdan perdeyi aralayıp onlara baktığımda askerlerin yüzündeki hüzdü, endişeyi ve son kalan toprakalrını ailelerini kaybe korksu görüyordum. Merdivenler indim ve babamın yanına geldim. Askerler beni hafifçe selamladılar. Elimle onlara içne girmelrini söyledim arkadan geldim ve babamın kolunu tuttum. ''Endişelenme baba bir yolunu bulacağız.'' diyordum. onu sakinleştirmek istiyorumdum ama nafileydi. Aynı korku bendede vardı. Ama ne kadar üzülsemde bu üzüntümü dışarı vurmuyordum. Yalandan gülümsemeye çalıştım. ''Hala şehirde kalmama karşımısın baba?'' dedim ve kenara çekildim hüzünlü gözlerle bana bakıyordu aynı endişenin bin kat daha fazlasını görüyordum yüzünde...